De tweede worp was meteen in de Dolly, het middelpunt van The house, het gebied dat je bij Curling moet treffen met de stones. Irene deed het en bezorgde ons met haar worpen bijna de overwining. Ik had toen nog geen idee dat dit teamuitje inzicht zou geven in de essentie van teamontwikkeling. De Dolly is namelijk te vergelijken met de realisatie van zelf transformatie bij teams. Over het belang van deze zelf transformatie wil ik het graag hebben. Deze blurr is voor het team Delphi.
Later die dag schoof ik aan bij een community die agile development een boost wil geven en daarvoor het plan heeft het opleidingscurriculum van de organisatie te vernieuwen. Op het eerste gezicht een logische gedachte: als je mensen in de organisatie naar een agile denk- en werkwijze wil begeleiden, dan leid je ze op. Je geeft ze voldoende en juiste ontplooiingsmogelijkheden in de vorm van trainingen. Heb je eenmaal voldoende mensen getraind, dan treedt vanzelf een kantelpunt op in gedrag op de werkvloer de richting ‘meer agile’.
Bij grootschalig opleiden past ook de Agile maturity scan: het uniform meten van o.a. teamperformance om te bepalen ‘hoe ver een team al is in de agile development’. Ook deze gedacht klinkt logisch: als je mensen opleidt en coacht, dan wil je meten wat die interventies doen met het team en wil je het team een stuur in handen geven om de eigen performance te meten en te verbeteren.
Mensen opleiden, teams coachen en de voortgang volgen met een scan, het klinkt logisch en toch schuurt het. Waarom jeukt deze aanpak zo bij mij?
De gedachte dat DE agile werkwijze er al is als en vastomlijnd stadium, iets wat je nastreeft als een universele waarheid, klinkt mij ongemakkelijk in de oren. Voor technieken en vaste patronen in werk zal dat prima werken, zoals je autorijden moet automatiseren of werken volgens vast stramien als professional in een OK, arrestatieteam, vliegtuig crew. Die basisroutines zijn nuttig en noodzakelijk en moeten onbetwistbaar uitgevoerd worden in bepaalde werksituaties. Ook voor agile werken zijn er zulke routines: scrum rituelen als de daily stand-up, standard operating procedures, hanteren vande Definition of Done. Jouw rijvaardigheid laat je nog niet nadenken over alcohol en verkeer, of aanpassen bij omstandigheden in het verkeer. Ook teams komen in interactie met elkaar en met klanten, gebruikers, patiënten, burgers en stakeholders in ingewikkelde onvoorspelbare situaties terecht waar niet 1-2-3 een protocol op past.
Bovendien komt het mij ongemakkelijk en zelf onmogelijk over om uit te gaan van de blauwdruk van werken en daar de werkwijze op aan te passen in plaats van uit gaan van de logica van het werk en daar de werkwijze op aan te passen. Niet voor niets spreken we over een “Agile Transformatie”, wat toch impliceert dat mensen in organisatieverband een shift doorleven over het denken over werk.
Voordat ik dus aanschoof bij de community had ik afgelopen woensdag een teamuitje met een van de teams die ik begeleid. Bij de Jaap Eden Baan in Amsterdam beleefden wij een clinic Curling. Curling? Ja curling! Een soort jeux de boules on ice en met bezems. Het gezelschap werd opgedeeld in 4 groepen die tegen elkaar een competitie speelden. Het was spannend en na een shout out hadden we een winnaar! Het contrast tussen dit uitje met dit team en het overleg over een curriculum leerde mij iets over de jeuk.
Dit uitje vindt namelijk zijn oorsprong in een constatering door het team in een retrospective dat zij te weinig aandacht gaven aan wat er allemaal al goed en fijn ging. Ze zijn toen gestart met de terraspuntenthemometer. Iedere daily staan zij stil bij de vraag of er iets te vieren is. Iedere voordracht voor punten op de terraspuntenthemometer wordt dan door de teamleden beoordeeld met een score tussen de 1 en 5 punten, door het aantal vingers op te steken. Het gemiddelde van die beoordeling wordt toegevoegd aan het eerder behaalde aantal punten. Bij het behalen van 100 punten volgt een uitje, zelf bekostigd en georganiseerd. Inmiddels is de winter BBQ-thermometer alweer aardig gevuld.
Wat we hier uit leren is dat het team initiatief neemt, zelf nadenkt over hoe het gaat in het team, met creatieve oplossingen komt en onorthodox omgaat met de regels en routines van Agile. Dit team heeft zo de afgelopen 9 maanden betekenis gegeven aan hun agility en blijven die betekenis vormgeven.
Natuurlijk moest dit team ook een basis aan technieken skills leren: flow to ready, user stories beschrijven, schatten van werkinspanning, de scrum rituelen, etc. En ook in de toekomst zullen zij nieuwe technieken en skills tot routine maken. Ook dit team heeft de bekend SHU-fase van agile werken doorlopen. En dan? Of liever nog: en daarnaast dan?
Het gaat naar mijn idee ook om het ontwikkelen van het continue verandervermogen van het teamzelf. Als scrum master/ agile coach kan ik het team in staat te stellen het veranderproces te continueren – zonder mijn faciliteren. De ontwikkeling die ik nastreef met het team is dat zij zelf nadenken over hun werk, zichzelf kunnen blijven veranderen en aanpassen gegeven de bekeringen waar zij mee van doen hebben Een inspirerend perspectief voor het begeleiden van teams tref in in het werk van Robert Kegan, die drie stadia onderscheidt in leiderschap in relatie tot omgang met complexiteit:
Sociaal perspectief
Zelf creërend perspectief’
Transformatief perspectief. In het Engels self authoring genoemd, wat lastig te vertalen is en ik eerlijk gezegd veelzeggender vind.
Wat mooi is het dat ik als agile coach/ scrum master teams mag begeleiden naar minimaal zelf creërend perspectief. Met het team Delphi - waar we het hier over hebben - is deze ontwikkeling een feest om mee te maken. Daags na de curling clinic, kwam de produkt owner bij mij en overlegde een idee voor een nieuwe manier van organiseren van het team en werkindeling in projecten om de workload en de aankomende uitdagingen aan te kunnen gaan. Ik was aangenaam verrast door zoveel inzicht en reflectie. Volgende week gaat hij met team de nieuwe ideeën toelichten. Ik verheug mij nu al op de wijze waarop zij omgaan met hun nieuwe uitdagingen en zichzelf voort onwikkelen naar een volgend niveau van werken als zelf transformerend team. Want dit is geen zelfsturen of zelf organiserend team, dit is een zelf transformerend team.
Wat het opleidingscurriculum betrfet, ook dat komt goed! We werken aan een beperkte set aan basistraining en verder veel aandacht voor zelf transformatie in interactie met peers en seniors.
Gewoon cloudbusting!
'Cause every time it rains
You're here in my head
Like the sun coming out
Ooh, I just know that something good is going to happen
And I don't know when
But just saying it could even make it happen
Cloudbusting, Kate Bush
Kommentare