Het is woensdagochtend, 09.00 uur. De zon schijnt. Vandaag trouwt Vreni onze dochter met Nancy, Ik ben nog steeds herstellende van een griepje, dus dat wordt zometeen met Ibuprofen zorgen dat ik in ieder geval de huwelijksplechtigheid mee kan maken.
De gedachte valt mij in dat het juist onze kinderen zijn (van Ronald en Inge en Ries en Corrie) zijn die ons verbinden. De ouders en de families kennen elkaar nauwelijks. Vreni heeft een kleine familie, Nancy een grote. Velen ontmoeten elkaar vandaag voor het eerst. De vrienden en collega's zijn uiteraard aanwezig. Om het moment van JA! zeggen ontvouwt zich een heel ritueel waarin een belofte van een gezamenlijk toekomst centraal staat. Wat mooi op de dag dat het voorjaar begint!
Het huwelijk is naast heel veel meer ook een moment waarop wettelijk de zorg voor elkaar gedeeld wordt. Vreni heeft mij gevraagd 'haar weg te geven'. Nu moet u weten dat onze dochter er een ander idee op trouwen op na houdt dan haar ouders. Voor ons was het een noodzakelijke stap in verband met de zorg voor onze kinderen en een mooie gelegenheid voor een feestje. Vreni viert het voluit met haar Nancy.
Nu, als ouder, realiseer ik mij dat haar huwelijk met Nancy ook een commitment aan het delen van zorg voor haar met een ander is. 'Weggeven' krijgt voor mij een betekenis in zorg delen voor elkaar. Na vandaag zullen de families geen vreemden meer zijn. Ik deel de zorg voor Vreni met Nancy en haar ouders, zoals ik met Inge ook de zorg voor Nancy deel. Dat is een JA! van Vreni, een JA! van Nancy en een JA! van de familie. 3 x Ja! Ik kan mij nu ook beter voorstellen hoe het voor een ouder is van een kind dat niet op de een of andere manier verbonden is in een netwerk. Iedereen heeft familie nodig.
U zult zeggen: "Dat is toch heel gewoon! Zo doe je dat toch?" Ja. Klaarblijkelijk gaat dat zo eenvoudig. En juist omdat het zo vanzelf gaat, vind ik het volhouden en verspreiden van een commitment zo fascinerend. Je hebt er dus slechts twee mensen voor nodig die samen iets willen betekenen in hun toekomst, daar openlijk in een ceremonie van getuigen en vervolgens is er een nieuwe connectie ontstaan tussen de genodigden uit hun netwerk.
Als ik deze simpele oerwijsheid laat landen en bedenk wat dat zou kunnen betekenen voor het dagelijks leven? Dan volstaat het om zelf een verlangen te hebben voor de toekomst (JA!), iemand te hebben met wie ik een grote passie in werk en de wereld deel (JA!), daarover in een ontmoeting samen te getuigen met mensen uit ons netwerk. Waarna een nieuw commitment gecreëerd kan worden over het onderwerp waar wij het graag over hebben (JA!). Drie maal JA!
Je bent nooit te oud om van je kind te leren.
Wil je met mij de mens centraal stellen in het werk?
Comments